Soms is het zo verrot lastig om hulp aan te nemen.
Laat staan om hulp te vrágen!
Wat remt ons toch zo?
Schuldgevoel
Het gaat om de balans tussen geven en nemen. Die moet, idealiter, gezond zijn.
Je geeft en neemt ongeveer evenveel. (bron: systemische therapie)
Aangezien we echter een vervelend schuldgevoel ervaren als we in de min staan (teveel hebben gevraagd van anderen), vinden veel mensen het prettig om ruimschoots in de plus te staan.
Ook ervaren sommigen van ons ‘geven’ als een klein iets en dat wat we nemen als iets groots. Waardoor gevoelsmatig de balans al snel doorslaat naar ‘teveel genomen’.
We neigen dus naar het opbouwen van credits door meer te geven dan te nemen.
Waar herken je dat aan?
1. Automatisch weigeren iets aan te nemen.
Misschien herken je dit wel? Dat je “nee” zegt uit een soort beleefdheid. Omdat je de ander niet wilt belasten.
“wil je iets drinken?”
“nee, hoor, dankjewel”
Dit antwoord wordt dan haast automatisch gegeven, zonder na te gaan of we drinken op dit moment best lekker zouden vinden.
2. Veel geven, om maar lekker comfortabel in de plus te blijven staan.
“Oh, kom maar, dat doe ik wel even”. “geen probleem”.
Deze theorie geeft dus meteen een uitleg waarom pleasen zo lekker is. Je geeft. En daarmee zet je jezelf in de plus (en de ander in de min).
In de realiteit zie je echter weinig terug van jouw opgebouwde credits, terwijl jij ze wel voelt. En daar kan frustratie door ontstaan. (je geeft en geeft en wordt niet gewaardeerd)
Valkuil
Door veel te letten op het opbouwen van je credits (in de plus staan), gaan we pleasen. Door dat pleasen zijn we meer bezig met “geven” dan met onze eigen behoeften.
In eerste instantie negeren we onze eigen behoeften en later voelen we ze bijna niet eens meer. We maken ze steeds kleiner en kleiner.
Ondergeschikt aan wat een ander wil of verwacht.
Doordat we onze eigen behoeften negeren of niet meer voelen, trekken we ons als het ware terug uit het leven. We staan niet meer stevig in onze schoenen. Het maakt ons zelfs gevoeliger voor depressies. Oftewel: heel ongezond.
Ook voor je relaties in het ongezond, ook al geef je uit goede bedoelingen. Er ontstaan namelijk scheve verhoudingen.
Zélfs als de een meer geeft dan de ander uit noodzaak. Als de een bijvoorbeeld ernstig ziek is en de ander de zorg op zich neemt. Ook dan moet er een balans blijven tussen geven en nemen.
Handvatten om steviger in het leven te staan
Om dus gezond te leven is het A. verstandig om weg te blijven uit de ogenschijnlijk comfortabele rol van de helper.
En B. verstandig om voldoende te nemen, te vragen. Zo blijf je in contact met je behoeftes; met je gevoel. En dus sta je als vanzelf meer in het leven.
Gun het jezelf maar.
Hulp aannemen wordt dan een warm en liefdevol iets. In plaats van een schuldbriefje.
En de ander is ook blij: kan hij/zij jou eindelijk eens iets geven…
Geniet ervan!
Groetjes,
Sandra Planjer
PLAN trainingen
Ps. Wil je leren hoe je je grenzen kunt aangeven? Hoe je “nee” zegt tegen een verzoek?
Boek dan vandaag nog de training Liever Assertiever.